Muwatta Imam Malik Book Urdu

موتثه امام مالک یکی از کتب بزرگ اسلام است که شامل تعدادی از احادیث معروف و وقوف از صحابه ، تعبیین و کسانی است که بعد از آنها آمده است. همچنین شامل بسیاری از احکام و فتواهای نویسنده است.
مواته امام مالک به این دلیل نامیده می شود که نویسنده آن (مواتta امام مالک) را برای مردم آسان کرده است به این معنا که آن را به راحتی در دسترس مردم قرار داده است.
روایت شده است که امام مالک فرمود: من این کتاب خود را به هفتاد فقيه مدائن نشان دادم ، و همه آنها با من موافق بودند (وطعانی) ، بنابراین آن را مواته نامیدم.

علت تدوین آن: ابن عبدالبر (رحمه الله) در استقلال (1/168) اظهار داشت که ابوجعفر منصور به امام مالک گفت: «ای مالک ، برای افرادی کتاب بخوانید که بتوانم آنها را وادار به پیروی کنم ، زیرا امروزه هیچکس از شما آگاه تر از شما نیست. " امام مالک به درخواست او پاسخ داد ، اما او از اجبار همه مردم برای پایبندی به آن امتناع ورزید.

مواتta امام مالک چهل سال موتعت را برای مردم خواند و بر آن افزود ، از آن برداشت و آن را بهبود بخشید. بنابراین شاگردانش آن را از او شنیدند یا در آن مدت برایش خواندند. بنابراین گزارشهای مووطه به دلیل آنچه امام در ویرایش کتاب خود انجام داد بسیار زیاد و متنوع است. برخی از شاگردان او پیش از ویرایش ، برخی در طول این فرآیند و برخی در پایان عمر وی از وی روایت می کردند. برخی از آنها آن را به طور کامل منتقل کردند در حالی که دیگران بخشی از آن را نقل کردند. بنابراین تعدادی از نقل و انتقالات مووثه مشهور شد

شرایطی که امام مالک در کتاب خود رعایت کرده است از معتبرترین و قوی ترین شرایط است. او از روش اشتباه در سمت احتیاط و انتخاب فقط گزارشات صحیح پیروی کرد. امام شافعی (رحمت الله علیه) می فرماید: بعد از کتاب خدا هیچ چیز بر روی زمین از مواتta مالک بن انس صحیح تر نیست.

در روایتی آمده است که ربیع گفت: من از شافعی شنیدم که می گفت: اگر مالک از حدیث مطمئن نبود ، آن را به طور کامل رد می کرد.

سفیان بن عیینه می گوید: خدا رحمت کند مالک را که در ارزیابی افراد (راویان حدیث) چقدر سخت گیر بود.
الاستذکر (1/166) ؛ التمهید (1/68)

از این رو خواهید فهمید که بسیاری از اسنادهای امام مالک دارای بالاترین استاندارد صحیح است. به همین دلیل ، دو شیخ بخاری و مسلم بیشتر احادیث او را در کتاب های خود نقل کردند.

در تدوین کتاب خود ، امام مالک از روش تدوین رایج در زمان خود پیروی کرد ، بنابراین احادیث را با کلمات صحابه و تعبیین و نظرات فقهی آمیخت. گزارشهای صحابه شماره 613 و گزارشهای تعابئین شماره 285. در یک فصل ابتدا مرثیه احادیث ظاهر می شود و پس از آن گزارشهای صحابه و تعابئین آمده است ، و گاهی اوقات به اقدامات آنها اشاره می کند. مردم مدینه ، بنابراین کتاب او کتاب فقه و در عین حال حدیث است ، این فقط یک کتاب گزارش نیست. از این رو متوجه خواهید شد که برخی از فصول هیچ گزارشی ندارند ، بلکه شامل نظرات فقهاء و اعمال و اجتهاد مردم مدینه است.