Mga Tunog ng Kabayo

Ang kabayo ay isang domesticated hoofed mammal. Ito ay kabilang sa taxonomic family na Equidae at isa sa dalawang umiiral na subspecies ng Equus ferus. Ang kabayo ay nag-evolve sa nakalipas na 45 hanggang 55 milyong taon mula sa isang maliit na nilalang na may maraming daliri, si Eohippus, hanggang sa malaki at single-toed na hayop ngayon. Ang mga tao ay nagsimulang magpaamo ng mga kabayo noong 4000 BC, at ang kanilang domestication ay pinaniniwalaang kumalat nang malawakan noong 3000 BC. Ang mga kabayo ay pinaamo sa mga subspecies ng Cabalus, bagaman ang ilang mga amak na populasyon ay naninirahan sa ligaw bilang mga mabangis na kabayo. Ang mga ligaw na grupong ito ay hindi totoong ligaw na kabayo, dahil ang terminong ito ay ginagamit upang ilarawan ang mga kabayong hindi kailanman pinaamo. Mayroong malawak na dalubhasang bokabularyo na ginagamit upang ilarawan ang mga konseptong nauugnay sa mga kabayo, na sumasaklaw sa lahat mula sa anatomy hanggang sa mga yugto ng buhay, laki, kulay, marka, lahi, galaw, at pag-uugali.

Ang mga kabayo ay iniangkop para sa pagtakbo, na nagbibigay-daan sa kanila upang mabilis na makatakas mula sa mga mandaragit, magkaroon ng mahusay na pakiramdam ng balanse at isang malakas na tugon sa pakikipaglaban-o-paglipad. May kaugnayan sa pangangailangang ito upang makatakas sa mga mandaragit sa ligaw ay isang hindi pangkaraniwang katangian: ang mga kabayo ay natutulog nang nakatayo at nakahiga, na may mas bata na mga kabayo na higit na natutulog kaysa sa mga matatanda. Ang mga babaeng kabayo, na tinatawag na mares, ay dinadala ang kanilang mga anak sa loob ng humigit-kumulang 11 buwan, at isang batang kabayo, na tinatawag na foal, ay maaaring tumayo at tumakbo kaagad pagkatapos ng kapanganakan. Karamihan sa mga alagang kabayo ay nagsisimulang magsanay ng walang saplot o naka-harness sa pagitan ng edad na dalawa at apat. Naabot nila ang ganap na paglaki ng nasa hustong gulang sa edad na lima, at may average na habang-buhay na nasa pagitan ng 25 at 30 taon.