Frankenstein

Na-publish noong 1818, nakatayo si Frankenstein bilang isang mahalagang gawain sa parehong genre ng Gothic at science fiction. Isinulat ni Mary Shelley, ang malagim na nobelang ito ay sumasalamin sa kaibuturan ng ambisyon ng tao, ang mga hangganan ng siyentipikong paggalugad, at ang mga kahihinatnan ng paglalaro ng diyos.

Ang kuwento ay umiikot sa ambisyosong siyentipiko na si Victor Frankenstein, na ang walang humpay na paghahangad ng kaalaman ay humahantong sa kanya sa isang matapang na eksperimento: hinahangad niyang madaig ang kamatayan mismo. Dahil sa pagnanais na i-unlock ang mga lihim ng buhay, nag-assemble si Victor ng isang nilalang na parang tao mula sa mga reanimated na bahagi ng katawan. Ngunit ang gawaing ito ng paglikha ay nagpapakilos sa isang hanay ng mga pangyayari na magpakailanman na magbabago sa kanyang buhay at sa buhay ng mga nakapaligid sa kanya.

Ang nobela ay nagbubukas sa pamamagitan ng isang serye ng mga liham at mga salaysay, na nagsasalaysay ng paglalakbay ni Victor mula sa nagyeyelong tanawin ng Swiss Alps hanggang sa madilim na mga laboratoryo ng Ingolstadt. Ang kanyang nilikha, ang hindi pinangalanang halimaw, ay naging isang kalunos-lunos na pigura—isang nilalang na tinanggihan ng lipunan, na naghahangad ng pagtanggap at pag-unawa. Habang gumagala ang nilalang sa tiwangwang na kalawakan, nakikipagbuno ito sa sarili nitong pag-iral at sa pagdurusa na idinulot dito.

Mahusay na hinabi ni Shelley ang mga tema ng pang-agham na etika, ang kalikasan ng kahalimaw, at ang mga kahihinatnan ng hindi napigilang ambisyon sa tela ng kanyang salaysay. Laban sa backdrop ng huling bahagi ng ika-18 siglong Europa, nagbangon siya ng malalim na mga tanong tungkol sa mga limitasyon ng kaalaman ng tao at ang mga responsibilidad na kaakibat ng paggamit ng gayong kapangyarihan.

Ang nakapangingilabot na tagpuan ng nobela—kung saan ang mga nagyeyelong taluktok ay nakakatugon sa madilim na mga laboratoryo—ay sumasalamin sa panloob na pakikibaka na kinakaharap ng mga karakter nito. Habang hinuhubog ng Rebolusyong Industriyal at mga pagsulong sa siyensya ang lipunan, ang *Frankenstein* ay nagiging salamin ng mga kultural na pagkabalisa sa panahon nito. Ang paggalugad ni Shelley sa kaibahan—kapwa sa anyo ng halimaw at ang sariling hubris ni Victor—ay umalingawngaw kahit ngayon.

Ang Frankenstein ay nagbigay inspirasyon sa maraming adaptasyon, kabilang ang mga iconic na bersyon ng pelikula tulad ng 1931 classic na idinirek ni James Whale, na nagtatampok kay Boris Karloff bilang ang hindi malilimutang halimaw. Higit pa sa sinehan, patuloy na ginagalugad ng mga modernong reinterpretasyon sa panitikan, pelikula, at iba pang media ang mga tema ni Shelley, na iniangkop ang mga ito sa mga bagong konteksto.

Sa kuwentong ito ng ambisyon, paglikha, at kapangahasan, ipinaalala sa atin ni Shelley na ang ating mga aksyon ay may mga kahihinatnan—kung hinahangad nating labanan ang kamatayan o lumikha ng buhay. Habang sumilip tayo sa kailaliman ng pagtuklas ng siyentipiko, dapat tayong maingat na lakad, dahil lumalabo ang linya sa pagitan ng lumikha at paglikha, at ang mga kahihinatnan ay maaaring mas kakila-kilabot kaysa sa ating inaakala.
Maaari kang Magbasa offline