Tobit, tamén chamado O Libro de Tobías, obra apócrifa (non canónica para xudeus e protestantes) que atopou o seu camiño no canon católico romano a través da Septuaginta. Un conto popular relixioso e unha versión xudaica da historia dos mortos agradecidos, relata como Tobit, un xudeu piadoso exiliado a Nínive en Asiria, observaba os preceptos da Lei hebrea dando esmola e enterrando aos mortos. A pesar das súas boas obras, Tobit quedou cego.
O libro preocúpase principalmente do problema de reconciliar o mal do mundo coa xustiza divina. Tobit e Sara son xudeus piadosos aflixidos inexplicablemente por forzas malévolas, pero a súa fe é finalmente recompensada e Deus é reivindicado como xusto e omnipotente. Outros temas importantes son a necesidade de que os xudeus que viven fóra de Palestina observen estrictamente a lei relixiosa e a promesa da restauración de Israel como nación.
Última actualización
18 de dec. de 2024