The Books of the Maccabees DRV

1 Макавеј е апокрифна/девтероканонска книга напишана од еврејски автор по обновувањето на независното еврејско кралство, веројатно околу 100 п.н.е. Вклучено е во католичките и источноправославните канони. Протестантите, Евреите и некои други го сметаат за генерално веродостоен историски, но не и дел од Светото Писмо. Поставката на книгата е околу еден век по освојувањето на Јудеја од страна на Грците под Александар Велики, откако царството на Александар е поделено така што Јудеја била дел од Грчката империја на Селеукид. Таа раскажува како грчкиот владетел Антиох IV Епифан се обидел да го потисне практикувањето на основниот еврејски религиозен закон, што резултирало со еврејски бунт против владеењето на Селевкидите. Книгата го опфаќа целиот бунт, од 175 до 134 п.н.е., нагласувајќи како спасението на еврејскиот народ во оваа криза дојде од Бог преку семејството на Мататија, особено неговите синови, Јуда Макавеј, Џонатан Макабеј и Симон Макабеј, и неговите внук, Џон Хиркан. Доктрината изразена во книгата го одразува традиционалното еврејско учење, без подоцнежни доктрини пронајдени, на пример, во 2. Макавеј.