Багавад-гита ни доаѓа во форма на воен дијалог помеѓу лордот Шри Кришна и воинот Арџуна. Дијалогот се случува непосредно пред почетокот на првиот воен ангажман на војната во Курукшетра, голема братоубиствена војна меѓу Кауравас и Пандавите за да се одреди индиската политичка судбина. Арџуна, заборавајќи на својата пропишана должност како Кшатрија (воин) чија должност е да се бори за праведна кауза во света војна, одлучува, од лични мотивирани причини, да не се бори. Кришна, кој се согласи да дејствува како возач на кочијата на Арџуна, го гледа својот пријател и приврзаник во илузија и збунетост и продолжува да го просветлува Арџуна во врска со неговата непосредна социјална должност (Варна-Дарма) како воин и уште поважно, неговата вечна должност или природата (Санатана-дарма) како вечен духовен ентитет во врска со Бога.
Така, релевантноста и универзалноста на учењата на Кришна го надминуваат непосредниот историски амбиент на дилемата на бојното поле на Арџуна. Кришна зборува за доброто на сите души кои ја заборавиле својата вечна природа, крајната цел на постоењето и нивниот вечен однос со Него.
Багавад Гита е познавање на пет основни вистини и односот на секоја вистина со другата: Овие пет вистини се Кришна, или Бог, индивидуалната душа, материјалниот свет, дејството во овој свет и времето. Гита луцидно ја објаснува природата на свеста, јас и универзумот. Тоа е суштината на духовната мудрост во Индија.