Sopianae rejtett öröksége

Visuele gids

​Bezoekers kunnen de uit de online webwinkel te downloaden versie op hun eigen devices installeren, met behulp waarvan zij meer informatie over de beurs kunnen krijgen. Na het starten van de applicatie selecteren bezoekers de taal en beantwoorden vervolgens basisinformatie (geslacht, leeftijd, interesses, enz.). Navigeren gebeurt met behulp van een interactieve kaart binnen de tentoonstelling, maar ook door het opgegeven onderwerp/punt in de lijstweergave te selecteren of een unieke marker te gebruiken. In de lijstweergave markeert het systeem de locaties die al zijn bekeken en registreert het de punten die de bezoeker leuk vindt.

De applicatie bevat ook virtuele reconstructies. Op de individuele informatiepunten worden interactieve en informatieve materialen aan de bezoekers gepresenteerd (tekst, beeld, video, gesproken tekst). Onderdeel van de applicatie is een virtuele tijdreis, waarmee bezoekers sferische panorama-opnames en interactieve 3D-reconstructies kunnen bekijken en rondkijken.

Een tijdcapsule

De virtuele versie van de museumpedagogische sessie van het bezoekerscentrum Időkapszula, beschikbaar in de responsieve versie van het museumpedagogische raamwerk. In het kader van het spel is het de taak van de bezoekers om alle locaties gemarkeerd met bakens te vinden en de puzzels op te lossen die verband houden met de gegeven locaties en punten (volgens het tentoonstellingsscenario). De ontwikkeling omvat het systeem- en grafisch ontwerp en de ontwikkeling van de volledige software, het uploaden van inhoud in alle taalversies en de inbedrijfstelling.

De "analoge" tijdcapsules die ter plekke worden geplaatst en die objecten, artefactreconstructies of symbolische objecten opleveren die helpen bij de speelse verkenning van individuele thema's, voor een speurtocht-/ontdekkingsspel ingebed in een oud, verbonden detectiveverhaal.

Het uitgangspunt van het idee van tijdcapsules was dat archeologen bij het ontdekken van vroegchristelijke grafkamers graag tijdcapsules in de graven achterlieten (zoals in het geval van grafkamer nr. III uit 1913 gemaakt door Ottó Szőnyi en István Möller uit één glas) waarin diverse professionele informatie over de gegeven locatie verborgen was met betrekking tot zijn archeologische vondst, zodat hij, als het nageslacht deze opnieuw opgraaft, niet langer hoeft te 'ontdekken' wat hij zag vanaf het begin. In ons geval zijn deze op individuele locaties geplaatste capsules ook de basisaccessoires van een speurtocht-verkenningsspel, dat een spannende ontdekking belooft, vooral voor kinderen, maar ook voor volwassenen, waarbij ze op speelse wijze kennis opdoen, en tegelijkertijd de gegeven locaties.