De verdwaalde carnavalsvierder

Het verhaal begint met de onverwachte, klinische ontdekking dat Hans Aendenboom een bloedsoort bezit die niet is thuis te brengen in een van de bestaande bloedgroepen. Dit leidt tot onvoorstelbare gebeurtenissen, magisch maar tegelijkertijd reikend tot de randgebieden van de wetenschap.

In De verdwaalde carnavalsvierder (1990) verenigde Lampo fijnzinnige romantiek met adembenemende spanning, en magisch realisme met humor. Geheimzinnige gebeurtenissen gaan over in trefzekere situaties uit de werkelijkheid, zoals alleen Lampo dat volstrekt geloofwaardig kan vertellen. Aan Hubert Lampo werd in 1989 het eredoctoraat verleend door de Stendhal Universiteit van Grenoble. Hij ontving deze onderscheiding voor ‘de uitzonderlijke hoge kwaliteit van zijn romans en van zijn essayistisch werk, zowel wat de inhoud als de vorm betreft’.