Wszystkie zdarzenia siÄ wydarzyĆy albo mogĆy siÄ wydarzyÄ, bo taki byĆ czas. Wszystkie postacie sÄ prawdziwe albo prawdziwe byÄ mogĆy.
Jest to jednak fikcja literacka, oparta na opowieĆciach starych ludzi, ktĂłrzy te czasy przeĆŒyli.
Kto siebie, swoich rodzicĂłw, dziadkĂłw, pradziadkĂłw, sÄ siadĂłw, krewÂnych, znajomych bliskich i dalekich w tej ksiÄ ĆŒce chce znaleĆșÄ, znajdzie na pewno. Pozna ich. JeĆli na naszej ziemi ĆŒyĆ, obojÄtnie czy hanys czy chaziaj, czy autochton czy repatriant, rozpozna swoje miejsca, rozpozna swoich znajomych, swoich przyjaciĂłĆ i wrogĂłw.
UrodziĆam siÄ i wychowaĆam na ĆlÄ skiej wsi jako autochtonka. Wiele lat mieszkaĆam w wielkim mieĆcie, ale ciÄ gnÄĆo mnie do tej mojej wiochy i teraz na emeryturze siedzÄ tu, w tej mojej wsi.
KsiÄ ĆŒkÄ dawno napisaĆam, ale nie miaĆam odwagi jej publikowaÄ. I dziĆ jeszcze tkwi we mnie ten strach autochtoĆski czy raczej kompleks autochtonki: nie chcÄ byÄ rozpoznana. Dlatego ksiÄ ĆŒka zostaĆa wydana pod pseudonimem LEONIA.*
*KsiÄ ĆŒka ukazaĆa siÄ w 2006 pod pseudonimem, dzisiaj wiemy juĆŒ ĆŒe autorkÄ byĆa Ć.p. Helena Buchner.
Helena Buchner (1949-2015), pochodzÄ ca z JeĆowej k. Opola. Z wyksztaĆcenia â nauczycielka, z zamiĆowania pisarka i malarka, ktĂłra swojÄ postawÄ twĂłrcza niejednokrotnie udowadniaĆa, ĆŒe jest âczĆowiekiem dialoguâ. W jej twĂłrczoĆci charakterystyczna jest prostota i swoboda wypowiedzi. Nie omijaĆa trudnych tematĂłw, pielÄgnowaĆa kulturÄ ludowÄ , ĆlÄ skÄ tradycjÄ kulturowÄ i nade wszystko ceniĆa swoja maĆÄ ojczyznÄ. Jest autorkÄ piÄciu ksiÄ ĆŒek o ĆlÄ sku. Od momentu przejĆcia na emeryturÄ postanowiĆa zmieniÄ coĆ w swoim ĆŒyciu, przeprowadziĆa siÄ ze stolicy do rodzinnej â JeĆowej i tutaj rozpoczÄĆa swoje nowe, artystyczne ĆŒycie. Ze swojÄ twĂłrczoĆciÄ nie zamykaĆa siÄ w szufladach â poczÄ tkowo z duĆŒÄ nutÄ niepewnoĆci, pod pseudonimem wydaĆa swojÄ pierwszÄ powieĆÄ â âHanyskaâ. NastÄpnie ukazaĆy siÄ âDzieci Hanyskiâ, âDziewczÄta z Koziej GĂłrkiâ , âOpowiastki znad Brynicyâ i ostatnia âCiotka Floraâ. Ze swoimi ksiÄ ĆŒkami docieraĆa, gdzie to tylko moĆŒliwe, odwiedzaĆa domy kultury, Ćwietlice wiejskie, Dyskusyjne Kluby KsiÄ ĆŒki. RozmawiaĆa, dyskutowaĆa, tĆumaczyĆa. Zawsze szczerze, drobiazgowo i cierpliwie tĆumaczyĆa, ĆŒe historia ĆlÄ ska nie moĆŒe byÄ traktowana jednoznacznie, ĆŒe trzeba zawsze patrzeÄ z punktu widzenia czĆowieka i tego, kim siÄ czuje w swoim sercu.