Leef drie incarnaties in een: Trilogie “Lessen van Meester G”. Boek II

Voorwoord van de auteur

Pas na vele jaren van zoeken naar het Pad dat naar de Hemel leidt, ontmoette ik een geestelijke Meester, iemand die weet hoe de mens zijn Hoogste Zelf kan bereiken. ‘Noem me maar G,’ zei hij. Ik studeerde enige tijd bij hem en dacht toen, dat ik me nu wel kon kronen met laurieren en voor mijn vrienden presenteren als iemand die het hogere niveau heeft bereikt. Maar precies op het moment dat deze gedachte vaste vorm kreeg riep G me bij zich en zei tot mijn verrassing: ‘ik kan je niets meer leren, want je bent er nog niet klaar voor.’

Deze boodschap ontstelde mij.

‘Ondanks uw mededeling,’ zei ik, ‘wil ik mijn studie graag bij u voortzetten.’

‘Dan moet je veel meer je best doen dan nu en bovendien moet je eerst diegenen bezoeken, die de wind van de Traditie vóór jou ervaren hebben en deze, zonder het te merken, hebben geabsorbeerd. Echter, ze weigerden verder te groeien en werden een soort ‘alchemistische standbeelden langs de geestelijke weg’.’

Ik had geen andere optie en accepteerde zijn voorwaarden. Toen begon mijn lange tocht langs de standbeelden van het eindeloze inwijdingslabyrint. Ik moest de zaden van de geheime kennis, die de wind van de Straal in hun zielen gezaaid had, een voor een zien op te pikken. Meer dan eens voelde ik me precies zoals in het Russische gezegde: ‘ga daar je weet niet waar, en vindt terug je weet niet wat’.

G noemde zijn onderwijsmethoden ‘homeopathisch’. Alhoewel hun effect inderdaad bijna onmerkbaar leek, heeft een groot aantal mensen die in contact met G waren gekomen, hun verborgen geestelijkheid ontdekt en werden bekende mystici, filosofen, kunstenaars, denkers, schrijvers of gewoon fatsoenlijke mensen, die konden leven als verantwoordelijke menselijke wezens in de diepste betekenis van het woord. 

 G bleef echter voor de meesten van hen een eenzame filosoof, die een vreemd en onbegrijpelijk leven leidde. Hij zei zo nu en dan, dat boeken dode dingen zijn en dat het altijd beter is om je energie te gebruiken voor het werken met mensen. Aan de andere kant moesten Gouri, de andere leerling van G, en ik de dagboeken bijhouden om eens het Pad waarop G ons en anderen leidde, te kunnen beschrijven: dat was zijn onbegrijpelijke, maar zo vurige, inspirerende en verheffende impuls, die wij en allen die er klaar voor waren, mochten ontvangen. 

Ten slotte wil ik mijn vrienden Gouri en Maria hartelijk danken voor hun waardevolle hulp bij het schrijven van dit boek. Ze hebben een groot werk verricht aan het voorbereiden en redigeren van het materiaal voor dit boek. Gouri heeft daarbij de tekst verrijkt met veel details, die ik bijna vergeten was. 

Konstantin Serebrov

Moskou, december 2003