Latarnik
āđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļ eBook āđāļĨāđāļĄāļāļĩāđ
Starzec, zmÄczony bardzo intensywnym Åžyciem, ktÃģry wiele lat tuÅaÅ siÄ po Åwiecie, podejmowaÅ siÄ rÃģÅžnych zawodÃģw, walczyÅ w wojnach i powstaniach, poszukuje miejsca, w ktÃģrym mÃģgÅby wreszcie odpoczÄ Ä i powspominaÄ ukochanÄ ojczyznÄ, do ktÃģrej nie moÅže wrÃģciÄ (przez udziaÅ w powstaniu listopadowym przed laty).
Sienkiewicz napisaÅ Latarnika podczas swojej kilkuletniej wyprawy do StanÃģw Zjednoczonych, a historia oparta jest na losach autentycznej postaci.
āļāļēāļĢāđāļŦāđāļāļ°āđāļāļāđāļĨāļ°āļĢāļĩāļ§āļīāļ§
āđāļāļĩāđāļĒāļ§āļāļąāļāļāļđāđāđāļāđāļ
Polski powieÅciopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za âcaÅoksztaÅt twÃģrczoÅciâ (1905). StudiowaÅ (1866-71) na rÃģÅžnych wydziaÅach SzkoÅy GÅÃģwnej i rosyjskiego UW, lecz Åžadnego nie ukoÅczyÅ. PracowaÅ jako dziennikarz (felietony pod pseud. âLitwosâ) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podrÃģÅžowaÅ (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). DebiutowaÅ w 1872 r. powieÅciÄ wspÃģÅczesnÄ Â Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki WorszyÅÅy. SÅawÄ przyniosÅy mu powieÅci historyczne.
DziaÅacz spoÅeczny: ufundowaÅ (1889) stypendium, z ktÃģrego korzystali m.in. WyspiaÅski, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; zaÅoÅžyÅ sanatorium przeciwgruÅšlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizowaÅ pomoc ofiarom wojny w Polsce.
