“ศึกชิงบัลลังก์ตั้งฮั่น”เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสมัยราชวงศ์ฮั่น

นับแต่หวังหมั่ง ถอดถอนหยูจื่ออิง (孺子婴)ยุวกษัตริย์องค์สุดท้ายในราชวงศ์ฮั่นตะวันตก

หวังหมั่งหรืออองมันตั้งตนเป็นใหญ่ โดยจัดระเบียบการปกครองใหม่และก่อตั้งราชวงศ์ซิน (新朝) ขึ้น แต่ความล้มเหลวของระเบียบใหม่สร้างกระแสต่อต้านจากประชาชน เกิดเป็นกบฏชาวนาในพื้นที่ต่าง ๆ อาทิ กองกำลังคิ้วแดง (赤眉军)ที่นำโดยฝานฉง(樊崇)จากแถบซานตง และกองกำลังลี่ว์หลิน (绿林军)ซึ่งนำโดยหลิวซิ่วจากหูเป่ย หลิวซิ่วเป็นหลานรุ่นที่ ๙ ของฮ่องเต้เกาจู่แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก โดยในบรรดากองกำลังเหล่านี้ ถือว่ากองทัพของหลิวซิ่วมีกำลังกล้าแข็งที่สุด

ภายหลังการศึกที่คุนหยัง ชัยชนะอย่างเด็ดขาดของ

กองกำลังลี่ว์หลินต่อกองทัพราชวงศ์ใหม่ ทำให้หลิวซิ่วถือเป็นโอกาสเข้ากลืนขุมกำลังติดอาวุธขนาดเล็กทางตอนเหนือ ขยายฐานกำลังไปยังเหอเป่ย ซึ่งเป็นดินแดนทางภาคเหนือของจีนในปัจจุบัน เมื่อถึงกลางปีคริสตศักราช ๒๕ หลิวซิ่วก็ตั้งตัวขึ้นเป็นฮ่องเต้ครองดินแดนเหอเป่ย ภายใต้สมญานามว่า

กวงอู่ตี้ (光武帝)และใช้ชื่อราชวงศ์ฮั่นตามเดิม โดยทางประวัติศาสตร์ได้แบ่งยุคนี้เป็นฮั่นตะวันออก เนื่องจากนครหลวงตั้งอยู่ที่เมืองลั่วหยัง

ภารกิจแรกของกวงอู่ตี้คือการปราบกองกำลังคิ้วแดงที่กำลังปิดล้อมเมืองฉางอัน เมื่อถึงปีรัชสมัยที่ ๑๒ ก็สามารถปราบก๊กของกงซุนซู่ในเสฉวนลงอย่างราบคาบ รวมประเทศจีนกลับมาเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง จากนั้นตามมาด้วยประกาศปลดปล่อยแรงงานทาส ซึ่งถือเป็นการปลดปล่อยแรงงานการผลิตครั้งใหญ่ นอกจากนี้ ยังซ่อมสร้างการชลประทานทั่วประเทศ รื้อฟื้นภาคการเกษตรให้กลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

หลิวซิ่ว(ฮั่นกวงอู่ตี้) มีประโยคทอง คือ “ถ้าเป็นขุนนางขอเป็นขุนนางใหญ่ ถ้าแต่งเมียขอให้ได้เมียงาม”

หลิวซื่วทํานาเก่ง ตั้งแต่เล็กชอบงานในนาก้มหน้าก้มตาทำนาทุกวัน ปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันตกบ้านเมืองระส่ำระสาย หลิ่วเหยี่ยนพี่ชายของหลิ่วซิ่ว เป็นคนชอบเสี่ยง เขาพูดกับหลิวซิ่วว่า “ทํานาจะเงยหน้าอ้าปากได้หรือคนเราต้องมีปณิธานควรออกจากบ้านไปทำการใหญ่ให้สะท้านฟ้าสะเทือนดิน” หลิ่วซิ่วขุดดินพลางพูดว่า “ต้องให้ท้องอิ่มก่อนค่อยนึกถึงปณิธาน” ปณิธานเพราะนึกถึงก็บังเกิด

วันหนึ่งหลิวซิ่วไปซื้อเมล็ดพันธุ์ในเมืองได้ยินเสียงฆ้องกลองดังกึกก้องเห็นเกี่ยว ลายดอกหลายหลังเข้ามาในตลาดเกี้ยวหลังหนึ่ง ในนั้นมีสาวน้อยกำลังชมตลาด หลิวซิ่วเห็นก็ต้องใจนางมีรูปโฉมงดงาม หลิวซิ่ว

จ้องมองจนเพลิน เกี้ยวผ่านไปตั้งนานเขาจึงได้สติรีบไปสืบถาม มีคนบอกว่านางชื่อ อินลี่หัว เป็นบุปผาประจำเมืองหนานหยางของเรา สกุลอินเป็นสกุลสูงศักดิ์ของหนานหยาง ฮ่องเต้ในฉางอานเจ้าอาจไม่รู้จัก แต่เจ้าต้องรู้จักสกุลอิน สกุลอินมีทรัพย์สมบัติมหาศาล มีเงินเก็บนับไม่ถ้วนมีกิจการทั่วเมืองเมล็ดพันธุ์ที่เจ้าซื้อก็น่าจะเป็นกิจกรรมหนึ่งของสกุลอิน ว่ากันว่าบรรพบุรุษของสกุลอินคือก่วนจ้ง ที่ค้ำชูฉีเหิงกงเป็นเจ้าครองแคว้น

หลิวซิ่วไม่สนใจซื้อเมล็ดพันธุ์แล้ว เขาวิ่งกลับไปที่บ้านอย่างตื่นเต้นบอกทุกคนว่า ถ้ามีปณิธานแล้วปณิธานของข้าถ้าเป็นขุนนางขอเป็นขุนนางใหญ่ ถ้าแต่งเมียขอให้ได้เมียงามอย่างอินลี่หัว ขุนนางใหญ่ที่

หลิวซิ่วนึกออกในตอนนั้นคือผู้บัญชาการทหารรักษาการณ์เฉพาะก่อนหน้านี้หลิวซิ่วเคยไปฉางอานเพื่อศึกษาการทำนา เคยเห็นผู้บัญชาการทหารรักษาการณ์เคลื่อนพลมีการตีฆ้องเปิดทางดูสง่างามน่าเกรงขามน่าอิจฉา แต่ตอนนั้นเขาไม่เคยคิดอยากเป็นผู้บัญชาการทหารรักษาการณ์ วันนี้พอเห็นหน้าสาวงามเขาจึงนึกขึ้นได้ปณิธานในชีวิตก็ผุดขึ้นมาทันที หลิวเหยี่ยนผู้พี่ย้อนถามถ้าเจ้ายังทำนาอยู่อย่างนี้ปณิธานจะเป็นจริงได้อย่างไร แต่โบราณมาไม่เคยมีคนทำนาที่ได้เป็นขุนนางใหญ่ได้เมียงาม หลิ่วซิ่วถามถ้าควรทำอย่างไรปณิธานของข้าจึงจะเป็นจริง หลิวเหยี่ยนชูกำปั้นขึ้นโบกไปมาลุกขึ้นมาสู้ฟื้นฟูราชวงศ์ฮั่น หลิวซิ่วไม่ชอบความรุนแรงแต่เขาไม่อาจลบภาพของสาวงามอินลี่หัวออกจากสมอง ถ้าไม่ได้นางมาอยู่เป็นคู่ชีวิตเขาขอตายเพื่อจะได้รีบกลับมาเกิดใหม่

ปณิธานเป็นพลังมหัศจรรย์ ทำให้คนๆหนึ่งเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เวลานั้นหวังหม่างกุมบัลลังก์ พี่น้องสกุลหลิวเริ่มรวบรวมกำลังคนและม้าที่หนานหยาง เตรียมบุกไปฉางอานเมืองหลวงเพื่อทำตามปณิธานฟื้นฟูราชวงศ์ฮั่น กองทหารหน่วยนี้มีนายทหารชั้นสูง ๒ นายซึ่งเป็นที่ใช้ของอินลี่หัว หลังจากที่คบหาสมาคมกันนานเข้าพี่ชายทั้งสองของสกุลอินจึงเห็นว่า หลิวซิ่วเป็นคนมีอนาคตไกลเพื่อการลงทุนเร็วผลกำไรมากทั้งสองจึงถือโอกาสแนะนำน้องสาวให้หลิวซิ่ว หลิวซิ่วแต่งงานกับอินลี่หัวทันที ปีคริสต์ศักราช ๒๕หลิวซิ่ว ตั้งตนเป็นฮ่องเต้ สถาปนาราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ในเวลาต่อมาอินลี่หัวเป็นฮองเฮา หลิวซิ่วได้ทำตามปณิธานที่เคยตั้งไว้และยังทำได้มากกว่านั้น