Karabatak #3

İki ayın iki gün uzunluğunda olduğunu öğretti bize Karabatak. İki günün birbirine eşit olmaması için çırpınmayı. İlk sayımızı geride bırakmalıydık ikinci sayımızla, üçüncü sayımız ikinciyi aşmalıydı. Sesimize verdiğiniz yankı havayı ve suyu titretti. Üçüncü dalışımızı bu cesaretle gerçekleştirdik. Karabatak’ın irtifası seçkin okurunun beklentilerinin irtifasıdır.

Bütün bir yaz elinizden düşürmeyeceğiniz dopdolu bir içerikle huzurunuzdayız. Bütün bir yaz diyoruz, zira Karabatak bir kereye mahsus üç aylık çıkacak. Dördüncü sayımızın Ağustos yerine Eylül’de yayınlanacak oluşunun derginin ve okurun verimi açısından bir kazanca dönüşeceğini umuyoruz. Yaz aylarının zaman genişliğinin kalemlerimizin nefesini açacağını…

Karabatak, her zamanki gibi şiirle başlıyor. Beşi çeviri olmak üzere yirmi altı özgün şiir var bu sayımızda. Poetikayla devam ediyor; şiirin labirentlerinde yol alan dört yetkin bakışla. Denemelere gelince; Naime Erkovan, “Masumiyet Müzesi’nde Bir Sabah”la Orhan Pamuk’un kurgusal müzesine yaptığı ziyaretin izlenimlerini müzeye adını veren romanla harmanlayarak paylaşırken, Güzide Ertürk geçtiğimiz günlerde vizyona giren The Raven/Kuzgun filmini, Edgar Allan Poe okumalarıyla zenginleştirdiği “Omuzumuzdaki İlham” yazısıyla irdeliyor. Edebiyatımızın yapı taşlarından olan “Anayurt Oteli”nin kahramanlarına yepyeni bir soluk da Arzu Kaplan’ın “Anayurt Oteli Romanında Ben-Öteki İlişkisi” adlı yazısıyla kazandırıyor. Melek Paşalı da “Hüseyin Amcanın Terazisi” adlı yazısıyla Karadeniz’den sima ve değerlerle süslüyor dergimizi. Sanat gündemini yakalayan bir başka denememiz ise Orhan Düz’e ait. Geçtiğimiz aylarda açılan ve Temmuz sonuna kadar sürecek olan “Goya: Zamanının Tanığı” adlı sergi, “Ben Goya, Çağımın Karanlığını Gördüm” başlıklı denemeyle dergimize yansıyor. Doğrusu Mehmet Sabri Genç’in “Salvador Ali ve Oğlu Van Bogh” ve Fatih Taşçı’nın “Tom Amca Mürekkebi” adlı ironik yazıları da o karanlığın günümüze düşen gölgesinden başka bir şey değil.

Karabatak, yaz tatilinin uzunluğunu göz önünde bulundurarak öyküye daha geniş yer ayırıp on öyküyle okurunu karşılıyor. “İstanbul”dan adlı köşemizde Rahşan Tekşen’le şehrimizi yeniden keşfederken Ayşe Sevim’le Sinop’a gidiyoruz Seyyid Bilal’i tanımak için. Gezi yazılarıyla da zengin bir yelpaze sunan dergimiz, F. Hande Topbaş “Tanrının Yemeğine Uzanan Eller” adlı yazısıyla Hindistan’ın, Sibel Giray Özşirin’in “Harusi” adlı yazısıyla Tanzanya’nın soluğunu taşıyor sayfalarımıza. Röportaj geleneğine önem veren Karabatak, üçüncü sayı röportajını ülkemizin yetiştirdiği hezarfenlerden Prof. Dr. Şahin Uçar’la gerçekleştirdi. Tarih, felsefe, tasavvuf, kelam ve müziğe dair bir zenginliğin anahtarı olarak değerlendirilmeli bu kısa röportaj. Bu arada ulusal ve uluslararası pek çok ödülün sahibi Ertan Sertöz’ün çizgileriyle Karabatak’ta yer almaya başlamasının sevincini de sizlerle paylaşmak istiyoruz.

İçeriğiyle olduğu kadar estetik anlayışıyla da dikkat çeken dergimizin görsel yönetmeni Sedat Gever eşsiz çalışmalarıyla Karabatak’ın mesajını kapağına taşımaya devam ediyor. Her bir şair ve yazarımız özgün karabataklar olsalar da bir araya gelerek anlamlı bir bütün meydana getiriyorlar. İlk sayıda karabatağın dalışı için bir araya gelen kalemlerimiz, ikinci sayıda birleşerek haber uçurmuşlardı bir zarf şeklini alarak. Şimdiyse bütün karabatakların büyük bir ağaca hayat verdiklerini görüyoruz. Köklerinden kopmayan ama çoğalarak büyümesini bilenlere ithaftır bu tasarımımız.

Karabatak acı sularını damlatarak üçüncü kez açıyor kanatlarını…